Mardôlo

vielye comena francêsa et arpetana du Biôjolês dens lo dèpartament du Rôno

Mardôro

Çt’articllo est ècrit en arpetan biôjolês / ORB lârge. Lo blâson du Biôjolês


Mardôlo
[maʀ.ˈduːl], [maʀ.ˈduː.lʊ]
[mar.ˈduːl], [mar.ˈduː.lʊ]

Mardôlo
Le velâjo de Mardôlo vu depués
una montgorfiére.
Blâson de Mardôlo
Blâson

Gentilyiço Mardôliér, Mardôliéreen arpetan

Mardoulon, Mardoulonneen francês

Noms arpetans
En ORB sarrên Mardôle
Nom arpetan historico Mardôro

[mar.ˈduːr], [mar.ˈduː.rʊ]

Mardôreen ORB sarrên
Noms ètrangiérs
Nom latin (racena) Mardubrĭum
Nom francês Mardore [maʁ.dɔʁ]
Administracion
Règion
culturâla
Drapél de l’Arpetania Arpetania
Règion
historica
Biôjolês
Payis Drapél de la France France
Règion Rôno-Ârpes
Dèpartament Rôno
Arrondissement Velafranche
Canton Tisié
Comena Tisié-los-Bôrgs
Statut Cumena dèlèguên
Code postâl 69240
Code comena 69128
Dèmografia
Populacion 518 hab. (2010)
Densitât 38 hab./km2
Geografia
Coordonâs 46° 04′ 12″ bise, 4° 20′ 17″ levant
Hôtior Min. 417 m
Max. 804 m
Supèrficie 13,47 km2
Historico
Fusion 1ér de janviér 2013
Comena d’entègracion Tisié-los-Bôrgs
Localisacion
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno
Vêde dessus la mapa administrativa du Rôno
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno-Ârpes
Vêde dessus la mapa administrativa de Rôno-Ârpes
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : Rôno
Vêde dessus la mapa topografica du Rôno
Mardôlo
Geolocalisacion sus la mapa : France
Vêde dessus la mapa administrativa de France
Mardôlo

Mardôlo[N 1],[V 1] [maʀ.ˈduːl][N 2] (Mardore [maʁ.dɔʁ] en francês) est una cumena[V 2] francêse[V 3] et arpetanna[V 4] dèlèguên[V 5] du Biôjolês, partia entègrenta de la cumena novèla de Tisié-los-Bôrgs depués[V 6] le [1], que sè trôve dens le dèpartement[V 7] du Rôno en règion Rôno-Ârpes.

Los habitents du velâjo s’apèlont los Mardôliérs [lo maʀ.du.ˈli] et les Mardôliéres [le maʀ.du.ˈliːʀ][N 3].

Geografia changiér

La vielye cumena sè trôve dens la colena de Mardôlèt[T 1],[V 8] dedens los monts du Hiôt-Biôjolês.

Toponimia changiér

Le nom de la cumena vint du latin MARDUBRĬUM, que vint pôt-étre du gôlouès *Māridobrigā (« châtelâr, châtél-fôrt de Māridos ») ou *Mārodubron (« grand-égoue[V 9] »)[N 4].

Pendent le Moyen Âjo, le nom arpetan d’origina — Mardôro [mar.ˈduːr] — est passâ per le mémmo[V 10] changement qu’at remplaciê la lètra « r » entre-mié doves voyèles per la lètra « l » dens doux-três patouès arpetans du Biôjolês, du Liyonês et du Forês, come[V 11] dedens le muet[V 12] « marechâl » que vint come cen-que « malechâl ».

Cultura locâla et patrimouèno changiér

Endrêts et monuments changiér

Hèraldica changiér

 
Le blâson de Mardôlo.

Vêre étot changiér

 

Wikimedia Commons propôse de documents multimèdiâ libros sus Mardôlo.

Bibliografia changiér

Notes et rèferences changiér

Notes changiér

  1. Ècrisont arriér-més « Mardôle » en grafia sarrên.
    S’apelêt avèrti Mardôro [mar.ˈduːr] ou [mar.ˈduː.rʊ] d’aprés los patouesants, qu’ècrisant étot « Mardôre » en grafia sarrên.
  2. Prononçont arriér-més [maʀ.ˈduː.lʊ] d’aprés los patouesants.
    La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [mar.ˈduːl] et [mar.ˈduː.lʊ].
    Le [r] roulâ at étâ remplaciê per le [ʀ] râcllo dens la prononciacion locâla de l’arpetan.
  3. La prononciacion tradicionâla étêt avèrti [lo mar.du.ˈli] et [le mar.du.ˈliːr].
  4. Mardubrium u XIémo siècllo.
    Mardoure u XVIémo siècllo.

Noms d’endrêt changiér

  1. Prononciê [kɔ.ˈlen də maʀ.du.ˈle] (la vallée du Mardoret en francês).
  2. Prononciê [faʀ.ˈdzo] (Farjas en francês).
  3. Prononciê [pwɑːp dø boː dø.ˈʀjø] (la motte féodale du Bois-Durieux en francês), qu’ècrisont étot « la pouèpe du Bôsc-Duriœ » en grafia sarrên.
  4. Prononciê [e.ˈɡliz sã lø.ˈʀẽ] (l’église Saint-Laurent en francês), qu’ècrisont arriér-més « l’églése Sant-Lœrent » en grafia sarrên.
  5. Prononciê [ma.ˈdœn də maʀ.ˈduːl] (la Madone de Mardore en francês), qu’ècrisont étot « la Madœna de Mardôle » en grafia sarrên.

Vocabulèro changiér

— Enfocajon, somèro pués rèferences changiér

  1. Varianta biôjolêse [vy] de « viu » pp m.
  2. Varianta biôjolêse [sa.ˈʀẽ] de « sarrâye » a f.
  3. Varianta biôjolêse [d‿lo] de « des » art mpl.

— Tèxto changiér

  1. « avèrti » [a.vaʀ.ˈti] adv est le muet biôjolês por « los ôtros côps » loc adv.
  2. Varianta biôjolêse [cœ.ˈmen] de « comena » f.
  3. Varianta biôjolêse [fʀã.ˈseːz] de « francêsa » a f.
  4. Varianta biôjolêse [aʀ.pə.ˈtãn] de « arpetana » a f.
  5. Varianta biôjolêse [de.le.ˈɡẽ] de « dèlègâye » a f.
  6. « depués » [də.ˈpø] prèp est le muet biôjolês por « dês » prèp.
  7. Varianta biôjolêse [de.paʀt.ˈmẽ] de « dèpartament » m.
  8. « colena » [kɔ.ˈlen] f est le muet biôjolês por « valâ » f ou « comba » f.
  9. Varianta biôjolêse [ɡʀẽ] (grànd en grafia sarrên) de « grant » a.
    Varianta biôjolêse [ɛɟ] de « égoua » f.
  10. Varianta biôjolêse [mãm] de « mémo » a m.
  11. Varianta biôjolêse [kɔm] de « coment » ou « ’ment » prèp.
  12. Varianta biôjolêse [mwø] de « mot » m.
  13. Varianta biôjolêse [ʀes.ˈtã] de « réstos » mpl.
  14. Varianta biôjolêse [boː] de « bouesc » m.

Rèferences changiér

— Principâles changiér

  1. Prononciacion en arpetan biôjolês de los pouents « 908. Corts » de l’ALF et « 20. La Vela » de l’ALLy retranscrita d’aprés la nôrma AFE.
  2. (fr)(frp) Louis Mèrciér, Les Contes de Jean-Pierre. Édition bilingue (francoprovençal-français), Liyon, LivresEMCC, 2011, vol. 1, pp. 83 [→ Mardoule] et 85 [→ Mardouli].
  3. (fr) Gusto a Combi, Dictionnaire du patois de Belleroche (Loire), Dijon, 1994, p. 403 [→ Mardoule].
  4. (fr) Domenico Stich, Francoprovençal. Proposition d’une orthographe supra-dialectale standardisée [PDF], Tèsa de doctorat, Univèrsitât Paris-Sorbona, 2001, pp. 200 et 547.
  5. (fr) Domenico Stich, Dictionnaire francoprovençal-français et français-francoprovençal, Tonon, Le Carré, 2003, pp. 169 et 401.
  6. (fr) Grande encyclopédie de Lyon et des communes du Rhône. Tome IV. Arrondissement de Villefranche, Le Cotiô, Horvath, 1982, pp. 517-520.

— Toponimiques changiér

  1. (fr) Gzaviér Delamâra, Noms de lieux celtiques de l’Europe ancienne. (-500 / +500). Dictionnaire, Ârlo, Errance, 2012, pp. 143 et 191.

— Suplèmentères changiér

  1. « Deux "communes nouvelles" dans le Rhône », dessus france3.fr (viu lo 1ér de janviér 2013).